آکادمی زیست شناسی

این تیره، 20 گونه دارد که 5 گونه ی آن در ایران یافت می شود. کشیمیان از غوصیان کوچکتر و در شناگری و غواصی در آب مهارت بسزایی دراند. بیشتر به داخل آب شیرجه می روند و کمتر پرواز می کنند. کشیمیان پرواز ضعیفی دارند، که ابتدا با دویدن روی آب آغاز می شود، سپس برخاسته و در حالی که سر و گردن را به سمت جلو واندکی پایین تر از بدن نگه داشته اند، در ارتفاع پایین پرواز می کنند. پاها نیم پرده و فاقد دم است. نر و ماده همشکل اند. عمدتا از ماهی تغدیه کرده، اما از نرم تنان و دوزیستان نیز تغذیه می کنند. در آبهای ساحلی، در یاچه ها و مصب ها به سر برده و آشیانه ی خود را کنار مصب ها و روی برگهای شناور می سازند

نام علمی : Podiceps cristatus نام انگلیسی: Great Crested Grebe     نام فارسی: کشیم بزرگ

مشخصات ظاهری: این پرنده؛ 49 سانتیمتر طول دارد و از دیگر کشیمیان بزرگتر است. منقارش قرمز صورتی است و گردنی باریک دارد. پشت گردن و روتنه خاکستری مایل به قهوه ای است. در فصل تولید مثل، روی سرش دو کاکل بلند و تیره رنگ مشاهده میشود که اطراف آن را طره سیاه بلوطی پوشانده و داخل این طره تا حاشیه ی صورت ، قرمز بلوطی است. حاشیه ی چشمان و ریز گلوی این پرنده سفید است.

در زمستان ها، سر و گلو سفید است. و روی سرش کاکل تیره رنگی به حالت خوابیده مشاهده میشود. در نگاه اول بدون دم هب نظر می آید. هنگام شنا کردن روی آب، بدن کشیده اش اندکی در آب فرو رفته و گردنش را به حالت افراشته نگه می دارد. جثه ی بزرگتر، گردن باریک تر و منقار صورتی رنگش این پرنده را از کشیم گردن سرخ متمایز می کند. همچنین در پرواز، شاهپرهای ثانوی و لکه ی بزرگ و سفید رنگ پیش بالش به وضوح دیده می شود.

صدا: صدای این پرنده؛ عمدتا درفصل تولید مثل و شبیه «راه –راه- راه» شنیده می شود.

زیستگاه: این پرنده، اغلب در دریاچه های آب شیرین، آبگیرها و مصب هایی که دارای پوشش گیاهی است، به سر برده و لابلای پوشش های نیزاری تولید مثل می کند. در ایران، زمستان ها نسبتا فراوان است.

حفاظت : این پرنده ، در حال حاضر، نیازی به برنامه ی ویژه حفاظتی ندارد.